Σημείωση του συντάκτη: Αυτή η περιήγηση σε μικρές επιχειρήσεις σε όλη τη χώρα αναδεικνύει τη φαντασία, την ποικιλομορφία και την ανθεκτικότητα των αμερικανικών επιχειρήσεων.
Δεν αναφέρουμε ονόματα εδώ, αλλά ορισμένοι χώροι είναι γνωστό ότι υπερβάλλουν την ποσότητα κομφετί που ρίχνουν την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Όταν ορισμένοι συντονιστές εκδηλώσεων ισχυρίζονται ότι χιλιάδες λίβρες χαρτί θα πέφτουν βροχή στους γλεντζέδες, «Πάντα με πιάνουν ένα γέλιο», λέει ο Bill Loughran Jr. «Ξέρω πού φτιάχνεται. Ξέρω ποιος το κάνει. Ξέρω ποιος έστειλε τα κουτιά. Όχι, η παραγγελία σας δεν είναι τόσο μεγάλη."
Ο Λόγκραν Τζούνιορ οφείλει αυτή την έμπιστη προοπτική στον ρόλο του ως αντιπρόεδρος εργασιών στην Shore Manufacturing Co., ένας 67χρονος κατασκευαστής κομφετί, σερπαντίνες, πούλιες και όλα τα φωτεινά, ελαφριά και εορταστικά. Ο πατέρας του, Bill Loughran Sr., ίδρυσε την Shore τη δεκαετία του 1950 και εξακολουθεί να υπηρετεί ως διευθύνων σύμβουλός της. Η εταιρεία έχει γραφεία στο Sea Girt του New Jersey και κατασκευάζει στο Plymouth της Pennsylvania. Κάθε μέρα ο Loughran Sr. μετακινείται έξι ώρες μεταξύ των δύο τοποθεσιών. Είναι 89.
Πρόσφατα, η εταιρεία των έξι εργαζομένων χτυπήθηκε σφοδρά, καθώς έκανε μεγάλες παραδόσεις κομφετί και σερπεντίνες (κουλουριασμένες σερπαντίνες) για τους εορτασμούς της Πρωτοχρονιάς στην Times Square και σε άλλες πόλεις. Οι παραγωγές καρυοθραύστη και οι βιτρίνες πολυκαταστημάτων σε όλη τη χώρα χρησιμοποιούν το κομφετί χιονιού της Shore για μια χειμωνιάτικη διάθεση. Το κατοχυρωμένο με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας κοντό, πτυχωτό πούλιες της εταιρείας –σχεδιασμένο για να πετάει τις χούφτες αντί να τεντώνει το σκέλος με το σκέλος σε ένα δέντρο– είναι ένα άλλο δημοφιλές αντικείμενο.
Περίπου οι μισές πωλήσεις της εταιρείας προέρχονται από κομφετί, μερικά από τα οποία είναι κατασκευασμένα κατά παραγγελία. Για την παρέλαση της Ημέρας των Ευχαριστιών του Macy, η Shore κόβει κομφετί σε σχέδια με θέμα τα άρματα. Για τους Ολυμπιακούς Αγώνες στη Βρετανική Κολομβία το 2010, δημιούργησε μικροσκοπικά φύλλα σφενδάμου. Τα μουσεία που εκθέτουν το έργο της Ιταλίδας καλλιτέχνιδας Lara Favaretto, η οποία χρησιμοποιεί κομφετί στα γλυπτά και τις εγκαταστάσεις της, παραγγέλνουν χιλιάδες λίρες σε μη παραδοσιακά χρώματα όπως το μαύρο και μια απόχρωση που ο Loughran Jr. περιγράφει ως "puke".
Τα πιο ασυνήθιστα προϊόντα της Shore Manufacturing είναι τα μπουκάλια βάπτισης, τα οποία εφευρέθηκε και κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας από τον πρεσβύτερο Loughran πριν από περισσότερα από 50 χρόνια. Κάθε χρόνο, η εταιρεία πουλά 500 ή 600 από τα μπουκάλια σαμπάνιας που σπάνε γρήγορα για να συνθλίψουν τα νέα σκάφη, καθώς και αυτοκίνητα, καταστρώματα, αεροπλάνα, ακόμη και βαγόνια του μετρό. «Πέρυσι, ανακάλυψα ότι η Jackie Kennedy είχε χρησιμοποιήσει ένα από τα μπουκάλια μου για να βαφτίσει ένα υποβρύχιο», λέει ο Loughran, ο οποίος δημοσίευσε μια φωτογραφία της εκδήλωσης στους New York Times στον ιστότοπό του.
Η Lindy Bowman, η οποία κάποτε συνεργάστηκε με την Shore Manufacturing για να εισαγάγει το χρωματιστό Mylar στην αγορά συσκευασιών δώρων, αποκαλεί τον Loughran τον πιο έντονο, ενεργητικό και εφευρετικό επιχειρηματία που γνωρίζει. «Ο Μπιλ θα δουλεύει 100 ώρες στη σειρά εάν είναι απαραίτητο», λέει ο Μπάουμαν, ο οποίος σήμερα είναι πρόεδρος της εταιρείας Lindy Bowman, ενός κατασκευαστή τσαντών δώρων με έδρα τη Βαλτιμόρη. «Όταν είναι ενθουσιώδης για κάτι, είναι το πιο επιθετικό άτομο που έχετε δει ποτέ να το κάνει να συμβεί».
Ο πατέρας του Λόγκραν, συνταγματάρχης του στρατού, έλειπε συχνά από το σπίτι των δύο οικογενειών στο Νιου Τζέρσεϊ, όπου μεγάλωσε ο ιδρυτής του Σορ. Στο γυμνάσιο και στο κολέγιο, ο Loughran εργάστηκε σε πολλές δουλειές: βοηθός φωτογράφου, βοηθός ανθοπώλης και ως μοντέλο για καταλόγους ρούχων.
Αμέσως μετά το κολέγιο, ο Loughran υπέβαλε με επιτυχία ένα συμβόλαιο με τον αμερικανικό στρατό για την κατασκευή μεγάλων κιβωτίων για τη μεταφορά επίπλων σε βάσεις στο εξωτερικό. Ήταν το 1951, πέντε χρόνια πριν από την εισαγωγή του σύγχρονου εμπορευματοκιβωτίου. Ο Λόγκραν λειτούργησε εκείνη την πρώτη επανάληψη του Shore Manufacturing από το γκαράζ τριών αυτοκινήτων της οικογένειάς του. Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο Loughran μετακόμισε σε ένα εργοστάσιο στο Manasquan του New Jersey και άρχισε να φτιάχνει έπιπλα από κόκκινο ξύλο. Αφού ο ιδιοκτήτης του πούλησε το κτίριο της Νέας Υόρκης που στέγαζε τον εκθεσιακό χώρο της εταιρείας, άνοιξε τους Loughran Gardens στο Brielle του Νιου Τζέρσεϋ, πουλώντας λουλούδια (ήταν έμπειρος οργανωτής που εργαζόταν για τον ανθοπώλη στο κολέγιο) και χλοοκοπτικά μαζί με τα έπιπλα.
Το Brielle βρίσκεται στον ποταμό Manasquan. Ένας φίλος του Λόγκραν ήταν κατά συρροή αγοραστής γιοτ. «Όταν τους βάφτισε, δεν μπορούσε να σπάσει το μπουκάλι», λέει ο Loughran. Ο Λόγκραν μελέτησε τη φυσική και επινόησε έναν τρόπο να κάνει ένα μπουκάλι σαμπάνιας εύθραυστο σκοράροντάς το με έναν κόφτη γυαλιού. Όταν έλαβε ένα δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το 1962, «γράφτηκε στη Wall Street Journal», λέει. «Ήταν στην τηλεόραση. Παντού."
Το 1961, η πολιτεία του Νιου Τζέρσεϊ ήρθε για τη γη του Λόγκραν, για να την αφήσει στην άκρη για αναψυχή και διατήρηση. Το κέντρο του κήπου ήταν ιστορία. Στη συνέχεια, ένας φίλος πρόσφερε στον Λόγκραν δουλειά αγοράζοντας σκραπ χαρτιού για εργοστάσια ανακύκλωσης. Καθώς καθάρισε στην Procter & Gamble και στην Johnson & Johnson, άρχισε να συλλέγει ελαττωματικές πάνες, τις οποίες πούλησε σε εταιρείες μαλακών παιχνιδιών για γέμιση. Σύντομα είχε μια επιχείρηση μεσιτείας προϊόντων κατεστραμμένα στην κατασκευή. Θα αγόραζε για 1 $ τη λίβρα και θα πουλούσε για $ 1,25.
Μια μέρα, αγόρασε ένα φορτίο σκραπ Mylar – ένα είδος πλαστικής μεμβράνης. Έστειλε δείγματα συσκευασιών σε μια εταιρεία όπου εργαζόταν ο Μπάουμαν, η οποία έφτιαχνε κουτιά για συσκευασία δώρου στο κατάστημα. Αυτό έδωσε στον Bowman την ιδέα να κατασκευάσει φύλλα Mylar ως υποκατάστατο του χαρτιού σε κουτιά δώρων. Ο Λόγκραν συμφώνησε να γίνει ο προμηθευτής του. Ίδρυσε το εργοστάσιο της Πενσυλβάνια για να φτιάχνει το Mylar σε πολύχρωμα σεντόνια και κομμάτια, και επίσης πουλούσε σε εταιρείες όπως η Hallmark και η Estée Lauder.
Το κομφετί Mylar ήταν το επόμενο προφανές προϊόν. Χρόνια νωρίτερα, ο Loughran είχε συσκευάσει χρήματα τεμαχισμένα και πουλημένα από το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ ως «Κοφετί του εκατομμυριούχου». Είχε επίσης συλλέξει τις σκληρές χάρτινες κουκκίδες που είχαν αφαιρεθεί από τις διάτρητες κάρτες της IBM και τις είχε δώσει στον Λόγκραν Τζούνιορ, τότε μαθητής γυμνασίου, για να τις πουλήσει ως έρανο –δύο χούφτες για 1 $– κατά τη διάρκεια αγώνων ποδοσφαίρου.
Μέχρι τη δεκαετία του 1980, αυτά τα μπουκάλια βάπτισης και το όνομα της εταιρείας ήταν όλα όσα είχαν απομείνει από την προηγούμενη επανάληψη της Shore. Τώρα ήταν κατασκευαστής πλαστικών φύλλων και κομφετί. Και μετά υπήρχε χαρτί. Στα μέσα της δεκαετίας του '90, ο Loughran εξαγόρασε την Brooklyn Lace, μια εταιρεία 140 ετών που κατασκεύαζε χάρτινα κομφετί και τις μακριές σερπαντίνες -που ονομάζονται "ship-to-shores"- που οι επιβάτες των πλοίων πετούν στη θάλασσα όταν φεύγουν από το λιμάνι. Οι γραμμές κρουαζιέρας έγιναν πελάτες. Όταν η βιομηχανία κρουαζιέρας αντιμετώπισε αυξημένο έλεγχο των περιβαλλοντικών της πρακτικών, η Loughran κέρδισε ένα δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για το κομφετί Green Magic, το οποίο διαλύεται σε επαφή με το νερό χωρίς να βλάπτει τη θαλάσσια ζωή.
Το τρίτο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας της Shore Manufacturing είναι σε αυτό το πούλιες που μπορεί να πεταχτεί, μια τσακισμένη εκδοχή έξι ιντσών του παραδοσιακού πούλιες της εταιρείας που πετιέται σε χούφτες στο δέντρο, όπου κολλάει χωρίς να συσσωματώνεται. Επειδή τα νήματα είναι τόσο ελαφριά, η πιο γυμνή ανάσα αέρα τα κάνει να φτερουγίζουν. Το πτυχωμένο σχήμα διαθλά τα φώτα. «Ολόκληρο το δέντρο αστράφτει επειδή το πούλιες κινείται», λέει ο Loughran. “Είναι πανέμορφο.”
Η Shore Manufacturing απολαμβάνει τόσες εποχές όσες και μια εταιρεία ευχετήριων καρτών. Εκτός από τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, υπάρχει το Mardi Gras και η τέταρτη Ιουλίου. Αθλητικές ομάδες, συμπεριλαμβανομένων των Boston Red Sox, New York Jets και Philadelphia 76ers, αγοράζουν το κομφετί του, όπως και τα νυχτερινά κέντρα του Λας Βέγκας και πολλές κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές. Τα καταστήματα με είδη δώρων και τα ανθοπωλεία πωλούν σεντόνια και κομμάτια από χρωματιστά Mylar, τα οποία η Shore κατασκευάζει με ιδιωτική ετικέτα. Αυτό το βιοδιασπώμενο κομφετί είναι δημοφιλές στους γάμους.
Αλλά ακόμη και με αγορές όλο το χρόνο, τα προϊόντα της Shore είναι όλα εξειδικευμένες προσφορές, επισημαίνει ο Loughran Jr. Η επιμονή της εταιρείας στην αμερικανική παραγωγή την θέτει μερικές φορές σε μειονεκτική θέση έναντι των υπεράκτιων ανταγωνιστών της. Και επειδή τα προϊόντα της χρησιμοποιούνται συνήθως έξω, είναι ευάλωτο σε ακραίες καιρικές συνθήκες. «Κάνουμε πολλές δουλειές στην Καλιφόρνια και οι φθινοπωρινές παραγωγές δεν έγιναν φέτος λόγω των πυρκαγιών», λέει ο Loughran Jr. «Όταν οι τυφώνες πλήττουν τη Φλόριντα ή το Τέξας, οι άνθρωποι δεν βγαίνουν έξω και δεν γιορτάζουν».
Αυτές οι απειλές σημαίνουν ότι η εταιρεία πρέπει να συνεχίσει να καινοτομεί. Πατέρας και γιος μοιράζουν αυτή τη δουλειά ανάλογα με τα ταλέντα τους. Η Loughran ονειρεύεται νέα προϊόντα. Ο Loughran Jr. ανακαλύπτει πώς να τα παράγει και σχεδιάζει τις μηχανές.
Ευτυχώς για τον Shore, ο Loughran δεν θέλει να αποσυρθεί. Αλλά όλο και περισσότερο εφαρμόζει τις δημιουργικές του δυνάμεις σε φιλανθρωπικό έργο. Πριν από λίγο καιρό, συνέλαβε και εκτέλεσε μια επίσημη χοροεσπερίδα που συγκέντρωσε περισσότερα από 1 εκατομμύριο δολάρια για 200 οικογένειες στην τοπική του ενορία. Μεταξύ άλλων, η εκδήλωση δημοπρατήθηκε μια Rolls-Royce.
Και ο Loughran δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να ξεκινήσει άλλη επιχείρηση. «Έχω ταλέντο», λέει, «να κοιτάζω κάτι και να το μετατρέπω σε κάτι νέο».
Ώρα δημοσίευσης: Απρ-26-2019